பறப்பதையுணராத
பறவையது..
திசையிலி..
எங்கோ தூரத்தில்
ஒற்றையாய்
மாந்தளிர் மேகம்,
மெப்பனைக்கு
ஓட்டைச் சூரியன்…
எதற்கு சிறகுகள்?
சாலையோரங்களில்
பொறுக்கித் தின்னும்
புறாக்கள்…
கீரைக்காம்பு கால்கள்..
படபடக்கும் சிறகுகள்..
கனவு பூக்காத
கண்கள்…
அடிவயிற்றில்
சில்லிடுகிறது,
நெருஞ்சிச் செடியில்
நெறைஞ்ச
ரெண்டு தாமரை..
எதற்கு வானம்?
வாசிப்பை கெடுத்த
கொசுவின்
சவாலை எதிர்கொண்டு
கொலை வெறியுடன்
துரத்தினேன்,
கீபோர்டில் ஒரு அடி,
மானிட்டரில்
சீபீயுவில்
கடைசியில் ஸ்பீக்கரை
அடித்து தள்ளியாயிற்று,
இடது மார்பில்
சுள்ளென்று ஒரு அடி
அற்பக் கொசு
தோளில் வீழ்ந்தது..
அற்பக் கொசு..
செத்தொழிந்தது..
காலில் ஏதோ
சுருக்கென்றது..
நீ பேசவே..
பூ
நிலவு
இரவு
தென்றல்
குழந்தை பருவம்
காயம்
கண்ணீர்
தேவதைகள்
காதல்
கடல்
அலை
மழை
வானம்
ஓவியம்
எழுதி தீராத கவிதைகள்
தினமும்
கேட்கும் பாடல்
ரசித்து படித்த
புத்தகம்
………
பிரபஞ்ச ரகசியம்
புரியாமலே விரிகிறது
செங்குருதி
நிணம்
செங்காற்றென
அடங்கிகிடந்த உயிர்ப்பூ..
கவிஞர்களின் மது நான்,
காதலின் இரகசியம் நான்,
அழகின் துயரம் நான்,
எல்லையில்லாத
பிரபஞ்சத்தின் மர்மம் நான்,
என்னை காதலிப்பவர்கள்
பாக்கியவான்கள்
உண்மையின் ஆன்மாவை
நேசிப்பவர்கள்,
மாமுனிவர்களும்
பக்கீர்களும்
புனிதர்களும்
என் வழியில் நடந்தவர்களே..
என் கடுஞ்சினத்திலும்,
வெறுப்பிலும்
மகா யுத்தங்கள் நடந்தன..
கருப்பையில் இரத்தமாகவும்
அதரங்களில் அமுதாகவும்
உயிரூட்டும் அன்னை நான்தான்,
உன்னை உனக்கு
அறிமுகப்படுத்தும்
சிந்தனை நான்…
காது கேளாதவனின்
இசை நான்…
என்னை தேடி நீங்கள்
மலைகளில் அலைந்த போது
நான்
சேரிகளின் முற்றங்களில்
மகிழ்ந்திருந்தேன்..
மங்கள வாத்தியங்களும்,
மந்திரங்களும்
என் செவிகளை
இரணமாக்கிவிட்டன..
மனமொத்தவர்களின் சிரிப்பும்,
மழழையின் பேச்சும்தான்
என்னை மயக்குகிறது…
உங்கள் உண்மைகளை
நான் வெறுக்கிறேன்…
நீங்கள் வெறுக்கும் பொய்
நான்தான்…
உங்களால் நேசிக்க முடியாத
உண்மைகளும் நான்தான்…
என்னை பின்பற்றினால்
பெருந்துயரடைவீர்கள்..
சிலுவை சுமக்கவும்…
கல்லடி படவும்..
சுடப்படவும்
நீ விருப்பமாயிருந்தால்..
என்னை பின்பற்றாதே…
நீ
உன்னை நேசிக்க முடிந்தால்
என்னை தொடராதே…
நீ
உன்னை வெறுத்தால்
உலகத்தை நேசிப்பதாக
பாவனை செய்..
நீ
உலகத்தை வெறுத்தால்
உன்னை நேசிப்பதாக
ஏமாற்று…
என்னை
ஏன் பின்பற்றுகிறாய்?
உனது நடிப்பிற்கு
என்னிடம் வசனங்கள் இல்லை…
உன்னை நான்
வெறுமையாக்கிவிடுவேன்..
உன் மதிப்பில்லாத
ஆபரணங்களை
நான் திருட வந்திருக்கிறேன்…
எனது அன்பு
விஷம்
உன்னால் பருக முடியும்
ஆனால்
நீ
மரணத்தை வென்று விடுவாய்…
விலகியிரு,
மனிதர்களின் நாக்குதான்
உன்
காதுகளுக்கு தேன்,
நான்
ஏவாளுக்கு ஆப்பிள் கொடுத்த
சர்ப்பம்…
The Sphinx spoke only once, and the Sphinx said,
“A grain of sand is a desert, and a desert is a grain of sand;
and now let us all be silent again.” I heard the Sphinx,
but I did not understand.
ஸ்பிங்க்ஸ் ஒருமுறை சொன்னது,
“ஒரு மணல் துகளே ஒரு பாலைவனம்; ஒரு பாலைவனம்
ஒரு மணல் துகள். நீ அமைதியாயிரு.”ஸ்பிங்க்ஸ்
சொன்னதை கேட்க முடிந்த என்னால் உணர முடியவில்லை.
Long did I lie in the dust of Egypt, silent and unaware of the seasons.
Then the sun gave me birth, and I rose and walked upon
the banks of the Nile, Singing with the days and dreaming
with the nights. And now the sun threads upon me with a
thousand feet that I may lie again in the dust of Egypt.
But behold a marvel and a riddle! The very sun that gathered
me cannot scatter me. Still erect am I, and sure of foot
do I walk upon the banks of the Nile.
நான் எகிப்தின் புழுதிகளில் மௌனமாக,கால மாற்றங்களை
பற்றி எந்தவொரு பிரக்ஞை இல்லாமல் இருந்தேன்.
பகலவன் என்னை பிரசவித்தான்,
நைலின் கரைகளில் நனைந்தேன்,
பகல் எக்காளமாகவும்;இரவு கனாகாலமாகவும் கழிந்தன.
சூரியனின் சுடுகரங்கள் என்னை சுட்டெரிக்க
நீண்டபொழுது அந்த பேரதிசயம் பூத்தது.
ஆக்கியவனால் என்னை அழிக்க முடியவில்லை.
நான் புதுப்புனலாய் நைலோடு நடை பயின்றேன்.
Remembrance is a form of meeting.
Forgetfulness is a form of freedom.
நினைவு என்பது சந்திப்புதான்.
மறத்தல் ஒரு வகையில் சுதந்திரம்.
We measure time according to the movement of countless suns;
and they measure time by little machines in their little pockets.
Now tell me, how could we ever meet at the same place and
the same time?
நமது இரவு,பகல் சூரிய சந்திரர்களின் வருகைதான்.
அவர்களிடம் காலம் கணிக்க கருவிகள் இருக்கின்றன.
இருந்தும்,அவர்களால் அதே இடத்தில்,அதே வேளையில்
மற்றுமொருமுறை சந்திக்க முடியுமா?
Space is not space between the earth and the sun to one who
looks down from the windows of the Milky Way.
பால்வெளியின் பலகணியில் இருந்து பார்ப்பவனுக்கு
விண்வெளி என்பது பூமிக்கும்,சூரியனுக்குமான
இடைவெளி அல்ல என்பது தெரியும்.
நுரைக்கும்…
It was but yesterday I thought myself a fragment quivering without rhythm
in the sphere of life.
Now I know that I am the sphere, and all life in rhythmic fragments moves within
me.
நேற்று நான் இந்த பிரபஞ்சத்தின் லயமற்று
துடிக்கும் ஒரு துளியாக என்னை எண்ணினேன்;
ஆனால் இக்கணம் நான்தான் பிரபஞ்சம்,எல்லா உயிர்களும் நானே;
They say to me in their awakening, “You and the world you live in are but a grain
of sand upon the infinite shore of an infinite sea.” And in my dream I say to them,
“I am the infinite sea, and all worlds are but grains of sand upon my shore.”
அவர்கள் விழித்திருக்கும்போது சொன்னார்கள்,
” நீ இந்த உலகில், முடிவில்லாத
பெருங்கடலின் கரையிலிருக்கும் ஒரு மணல் துகள்”.
அவர்களுக்கு பதில் என் கனவிலிருந்து
“நான் ஒரு பெருங்கடல், எல்லா உலகங்களும் என்
கரையின் மணல் துகள்கள்”.
Only once have I been made mute. It was when a man asked me,
“Who are you?”
என் வாழ்வில் ஒரே ஒரு முறைதான் பேச்சற்றுப் போனேன்.
“நீ யார்?” என என்னை ஒருவன் கேட்டபொழுது.
The first thought of God was an angel.
The first word of God was a man.
ஒரு தேவதைதான் கடவுளின் முதல் எண்ணம்.
ஒரு மனிதன்தான் கடவுளின் முதல் வார்த்தை.
We were fluttering, wandering, longing creatures a thousand thousand
years before the sea and the wind in the forest gave us words.
Now how can we express the ancient of days in us with only
the sounds of our yesterdays?
நாம் அமைதியிழந்து, ஏக்க பெருமூச்சுடன்
யுகயுகமாய் இப்பெருங்கடலின்
முன் சுற்றி திரிந்தோம்;
பின் கானகத்திலிருந்து வார்த்தைகள்
வந்தது காற்றுதான் தந்தது.
ஒராயிம் வருட ஆசைகளை
நேற்று பிறந்த ஒசைகளால் எப்படி சொல்வது?
நுரைக்கும்…
யுகயுகமாய் சுற்றுகிறது பூமி
எதனுடனும் மோதி நொறுங்கிவிடாமல்;
பிரபஞ்சமும் சுருங்கி விரிகிறது
பெரிய நுரையீரலைப்போல;
பெயர் தெரியாத கோடி விண்மீன்கள்
தோன்றி தொலைந்துவிட்டன;
கோடி கோடியாய் மனிதவுயிர்கள்
பிறந்து எங்கோ போய்விட்டன;
இருளும் வெளிச்சமும் நினைக்க முடியாத
தொலைவுகளிலும் கட்டி புரள்கிறது;
வார்த்தைகளில் வராத உண்மைகள்
இன்னும் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கின்றன
உன்னையும் என்னையும் போல.
புரிந்து கொள்ள முடியாத பேரதிசயத்தில்
தெரிந்து கொள்ளமலே வாழ்கிறோம்.
தொடுவானம் தொடாத விரல் 